Verslag Kleemannsieger

Kleemann 2010 Zistersdorf Oostenrijk.

Een verslag van de ervaringen van Erik te Velthuis met Silny van de Waltakke.

Dinsdag 21 september 2010.

Fabienne en ik vertrekken met Silny bepakt en bezakt richting Oostenrijk. We hebben om 8 uur afgesproken in Hamminkeln waar we samen met onze trainings maatjes Ap en Hennie Gieling de reis vervolgen. We willen ergens in Zuid Duitsland overnachten, maar de reis verloopt zo voorspoedig dat we al om half negen ‘s avonds in het Gasthof van Franz Kraft arriveren. Daar ontmoeten we al enkele leden van onze vereniging Kurzhaar Voran.

Woensdag 22 September.

Hermann Josef Schomakers is al een paar dagen in Oostenrijk en heeft inmiddels prufungsleiter Franz Spitaler ontmoet. Franz Spitaler biedt ons de mogelijkheid om met onze hondjes de Oostenrijkse bodem te verkennen. Op nog geen kilometer van het hotel kijken we hoe onze honden ervoor staan. Het planmatig zoeken is nog verre van perfect, maar het voorstaan op een fazant geeft de burger moed. De woensdagmiddag de gehele middag plat gelegen met verschrikkelijke hoofdpijn. De verre reis en alle inspanningen hakten er flink in.

Donderdag 23 September.

Vanaf 9.00 uur kunnen we ons melden in het Cultuurhuis van Zistersdorf. Er zijn vele bekenden aanwezig. Een beetje nerveus gaan we naar de inschrijving. Hebben we alle papieren wel mee, in welke groep komen we , met welke keurmeesters. We trekken een lootje om te bepalen in welke groep we komen. Ik twijfel even bij het pakken van het lootje en besluit toch dat andere lootje pakken. Nummer drie in groep 28. Toevallig de groep waar Marica Schumacher, een goede bekende van ons de richter obmann is. De Oostenrijker Ernst Riegler en de Hongaar Tibor Osztopany complementeren het keurmeesters trio. Na de middag de exterieur keuring. Silny krijgt een SG. Zonder een V of een SG is deelname aan de Kleemann uitgesloten. Een hondje krijgt met de hakken over de sloot een SG. Niet alle keurmeesters zijn het er mee eens, Wat tot een hevige discussie leidt.

Vrijdag 24 September.

Het echte werk gaat beginnen. We verzamelen om half acht op een bietenopslagplaats in het plaatsje Hobersdorf op een dertig kilometer van ons hotel. De spanning op de gezichten van de deelnemers is duidelijk zichtbaar. We moeten met het waterwerk beginnen ongeveer 40 kilometer verderop. Bij het water aangekomen valt ons op dat er niet erg veel riet aanwezig is. De keurmeesters leggen uit wat de bedoeling is en de eerste hond kan aan de bak. Ik ben als derde aan de beurt en moet dus nog even wachten. De twee honden voor mij vliegen er allebei uit. Niet erg goed voor mijn zelfvertrouwen. Eenmaal aan de beurt neemt Silny met een commando het water aan en steubert onze zijde van het water af. Met ÈÈn handgebaar gaat Silny over en zoekt daar het Riet af en komt daarna terug .Het steuberen met eend geeft weinig problemen. Silny komt snel in de verwaaiing van de losgelaten eend, en binnen een minuut brengt ze de eend levend binnen. Om de schotvastheid een het brengen van de eend te kunnen beoordelen wordt een dode eend in het water geworpen. Silny neemt het water aan, en als de hond bijna bij de eend is wordt er geschoten. Silny is niet onder de indruk ,pakt de eend en komt terug. Ik ben blijkbaar meer onder de indruk, en pak de eend zonder dat ze is gaan zitten uit haar bek. Dit kost me een punt. Geen fout van de hond maar van de voorjager,is het commentaar van de keurmeesters. Ik til er niet zo zwaar aan, ben blij dat ik er niet uit lig. De twee hondjes na mij doorstaan het waterwerk ook. Het is middag . De vrouw van de Rivierfuhrer heeft een dag in de keuken gestaan en verwend ons met allerlei lekkernijen. De honger is met alle spanning niet erg groot, maar uit fatsoen doen we ons best om wat naar binnen te krijgen.

We stappen in de auto en vertrekken naar de velden voor het veldwerk. Bijna alle zoekgangen zijn in de bieten. Gelukkig hebben we dat een paar keer getraind. Silny loopt goed maar vind geen wild. Ook de andere honden niet. De temperatuur van 23 graden en de stevige wind maken het niet gemakkelijk. Na drie zoekgangen vindt de Richter obmann het genoeg en besluit om het de volgende dag opnieuw te proberen. De dag wordt gezamenlijk afgesloten bij een van de talrijke wijnkelders die dit gebied rijk is .Na een paar glaasjes gaan we terug naar het hotel. We zijn zeer benieuwd naar de verrichtingen van Ab. Tot onze spijt horen we dat Ab en Frits het niet hebben gehaald. Een vreselijke domper. We hebben tot dit moment alle prufungen die we samen hebben gedaan gehaald. Het ultieme doel, het halen van de Kleemann, is voor Ab niet gelukt. ‘s Avonds een gezellig etentje aangeboden door Kurzhaar Voran. Niet te laat naar bed, want de volgende dag weer aan de bak. Alleen voorstaan en het gehoorzaam zijn aan het wild houden Silny nog van het predicaat Kleemann sieger af.

Zaterdag 25 September.

We gaan naar een veld waar volgens Franz Spitaler veel wild zit. De eerste gang geeft voor Silny geen wild. Wel trekt ze een paar keer aan, maar komt niet tot voorstaan. De tweede gang gaat formidabel. We zoeken een veld af waar de wind haaks opstaat. Om wind te halen moet de hond diepte pakken en dan weer terug komen, ze werkt heel goed. Gaat niet te diep, en zonder commando’s doet ze haar werk. Silny komt tot voorstaan, alleen het witte puntje van haar staart is zichtbaar boven de hoge bieten. Ik snel naar haar toe en de haas schiet de bieten uit. Silny respecteert de haas. Ik wacht op een knal, maar deze komt niet. Bij het gehoorzaam zijn aan het wild hoort een schot volgens de reglementen. Silny vervolgt het zoeken, staat snel weer voor, de haas komt los, er wordt geschoten, Silny kijkt de haas na, en ik krijg de opdracht anleinen. Een onvergetelijk moment, je weet dat de buit binnen is . Ik mag terug naar de auto, een van de keurmeester knipoogt, ik weet genoeg. Het wachten bij de auto duurt lang. Eindelijk komen ze. Richter obmann Marica Schumacher komt met de verlossende uitslag. Slechts een hondje heeft bestanden van onze groep. De andere hondjes hebben het niet gehaald. Dol gelukkig gaan we terug naar het Cultuurhuis, bellen met het thuisfront en versturen vele smsjes. Avonds de prijsverdeling en feestavond. Zonder spanning even lekker na genieten onder het genot van een hapje en een drankje. De volgende dag na de schausuche, die voor ons niets bracht, huiswaarts. Terug kijkend was het een fantastische ervaring, die nog mooier had kunnen zijn als Ap met Frits het ook had gehaald. Maar dat mocht helaas niet zo zijn.