Fokgeschiedenis
Wij zijn de trotse bezitters van Silny, Emy, Ella en Leica van de Waltakke. Zij zijn honden van het ras duitse staande korthaar. Sinds 1964 hebben wij duitse staande kortharen en fokken regelmatig een nestje. Ons streven is een mooie, all-round jachthond met een prettig karakter.
Als Nederlandse jagers vertellen over hun ervaringen met Tsjechische kortharen op de jacht, doen ze je geloven dat daar nog gericht honden worden gefokt zoals we die in Nederland kenden rond 1970 toen de Duitse Staande Korthaar toonaangevend in Nederland was. Steeds wordt dan verteld hoe rustig en doordacht deze honden met veel jachtverstand werken.
Bij nadere oriëntatie stelde ik vast dat de Tsjechen proberen gericht, rustige all-rounders te fokken. In 2003 ben ik om die reden overgegaan tot de aanschaf van een Tsjechische pup. Een hond die wat het karakter en jachtverstand betreft, geheel aan de verwachtingen voldoet.
Om die reden besloten Erik te Velthuis, Marcel Driezes, Andries Wajer en ondergetekende om op 30 maart 2006 naar Tsjechië te gaan om de kreuen te gaan bekijken. Het toeval wilde dat op 18 maart Tazz van de Waltakke de teef van Erik te Velthuis loops werd.
Op 30 maart vertrokken wij met Tazz aan boord naar Tsjechië om de honden van Ludek Muller, kennel Ze Stipek, te bekijken. Ludek houdt 22 honden, veelal reuen, voor vooral de jacht. Ludek is keurmeester exterieur en werk. Hij en zijn vrouw zijn beiden bedrijfsleider van verschillende fazantereinen , waar fazanten voor de plezierjacht worden gekweekt. Ludek jaagt in het jachtseizoen gemiddeld 5 dagen per week en heeft daar een groot aantal honden voor nodig.
Zijn fokproducten zijn een begrip in Tsjechië en de omliggende landen.
Na 11 uren rijden arriveerden we op onze bestemming en werden onthaald door de zeer gastvrije familie Muller.
Wij begaven ons direct naar de honden, die in grote kennels waren ondergebracht. Alleen de honden die op dat ogenblik op wedstrijden werden uitgebracht, werden in huis gehouden omdat ze aan het huiselijk te laten wennen. Op die manier probeert men de honden vertrouwt te maken aan een omgeving die lijkt op die van hotels, waarmee de hond op wedstrijddagen vaak wordt geconfronteerd.
Ludek had ons vooraf reeds de informatie verschaft over een zestal reuen die hij ons als mogelijke dekreu voor Tazz adviseerde. In onze voorbeschouwingen bleven er 2 reuen over, de oude Atos Ze Stipek en de jonge Ataman Duma Kazana.
Atos is misschien wel de beste dekreu die Tsjechië de laatste jaren heeft gekend en heeft zeer goed vererfd. Ataman is een kleinzoon van Atos en heeft het afgelopen jaar op verschillende Memorials ( meerdaagse all-round wedstrijden waarbij de honden op een dertigtal punten worden beoordeeld) zeer goed gepresteerd. Dit wordt onderverdeeld in het bos- veld- en het waterwerk. Alle relevante onderdelen voor een all-rounder worden dan getest. Er doen 20 honden mee aan deze memorials. Ataman werd in 2005 op de Memorial Richarda Knolla eerste en liet het beste waterwerk van alle honden zien. Muller liet ons diverse uitslagenlijsten zien van verschillende memorials. Het viel op dat steeds de helft of meer van de deelnemende honden duitse staande kortharen waren en dat nagenoeg alle prijzen aan de kortharen ten deel vielen. Duidelijk werd ons dat Ataman bij zowel werk als exterieur in 2005 maximaal had gepresteerd.
Bij Atos viel op dat deze erg veel bone had en er opvallend vitaal voor zijn leeftijd uitzag. Ataman heeft vanaf het begin in huis gewoond omdat hij het lievelingetje van mevrouw Muller is. Een hond waarvan we allemaal direct onder de indruk waren hetgeen zo bleef , zeker nadat we hem en dag later aan het werk hadden gezien.
Een ontstellende lieve enthousiaste huishond met een rustig karakter. Het waterwerk was voor mij ongekend goed en het veldwerk was eveneens zeer goed. Omdat de tijd drong moest er een beslissing worden genomen omtrent de keuze van de dekreu Atos of Ataman. Uiteindelijk koos Erik voor Ataman.
Uiteindelijk koos Erik voor Ataman.
De dekking verliep perfect en was het tijd om de inwendige mens te versterken.
Ons werd een welkomsborrel aangeboden .De gastheer liet zien hoe je deze in een slok uitdrinkt en Marcel, de niet borreldrinker, volgde dit voorbeeld. Een Tsjechische specialteit met een alcoholpercentage van 52 %. Marcel liep rood aan en zette het op een hoesten en proesten, dat zijn weerga niet kent. Het leidde net niet tot een levensbedreigende situatie en langzaam werd hij weer de oude. Tot laat in de avond onderhielden we ons in een mengelmoes van Tsjechisch, Duits en Engels. Het viel op dat Andries in het Hulshorsterdialect en met behulp van een toeristisch Tsjechisch woordenboek zijn zieleroerselen met mevrouw Muller kon delen.
De tweede dag gingen we met onze gastheer het veld in en liet hij met Ataman veld- en waterwerk zien. We zagen een energieke rustige jachthond aan het werk met een ongekende will tot please. Hij zocht zeer goed en stond goed voor. In het water liet hij zien waarom hij op meerdere Memorials de hond met het beste waterwerk was geworden. Hij zwom in het water als een zeehond en was zeer gehoorzaam. Muller vertelde dat de hond onder de slechtste omstandigheden in het water blijft werken en nooit opgeeft, hetgeen met onze indruk overeen kwam. Die avond bekeken we gezamenlijk opnames van verschillende Memorials waar we ook Ataman aan het werk zagen. We kregen uitleg over de proeven en kregen het verzoek om in de toekomst met onze honden aan de Memorials deel te nemen. De voorwaarde is wel dat je in het bezit moet zijn van een Duitse VGP kwalificatie. Het werd ons duidelijk dan we dan veel onderdelen moeten aanleren die we in Nederland niet doen.
In het water liet hij zien waarom hij op meerdere Memorials de hond met het beste waterwerk was geworden.
Op zaterdagmorgen is Tazz voor de tweede keer probleemloos gedekt en konden we aan de terugreis beginnen. Via Polen en Duitsland reisden we in 11 uur naar boerderij De Waltakke waar verslag werd uitgebracht aan thuisfront.
We kunnen terugzien op een reis waar we in een voor ons onbekende hondenwereld mochten kijken en honden zagen van een niveau waar wij van droomden. De gastvrijheid van de familie Muller heeft ons blij verrast.
Nu maar hopen dat dit alles leidt tot een nest met goede Ataman nazaten.
